#آیان_کتاب
#ayanketab
معروف به خلاق المعانی ، به دلیل آوردن معانی دقیق
شعری. از جوانی سرودن شعر پرداخت. وی علاوه بر باریک اندیشی و دقت در خلق معانی در
التزامات دشوار و تقید به آوردن ردیفهای مشکل نیز مشهور بود. او آخرین قصیدهٔ
سرای بزرگ ایران در دوره مغول است. او خاندان آل صاعد ، اتابکان فارس و امرای
طبرستان و همچنین جلالالدین منکبرنی را مدح گفته است. کمال الدین در فقه ، اصول و
ادبیات عرب تبحر داشت و از اغلب علوم عصر خود آگاه و در حکمت ، طب ، ریاضیات بهویژه
هندسه ماهر بود ، و در اشعار اصطلاحات علمی بهکار میبرد. وی همچون پدرش شاهان
معاصر و بزرگان بسیاری را مدح گفت. کمالالدین در قصاید عرفانی پیشرو سعدی بود و
قصاید عرفانی سعدی مکمل قصاید وی میباشد. در پایان عمر به عرفان روی آورد و مرید
شیخ شهابالدین سهروردی گردید و خانقاهی برای خویش اختیار کرد. وی شاهد حملهٔ
مغولان به اصفهان و کشته شدن انسانهای بسیار بود و خود نیز سرانجام به دست مغولی
کشته شد یا به قول "مجمل فصیحی" به دست رندان و اوباش در ۶۲۶ق به قتل رسید. از آثارش: "رسالهٔالقوسیه"؛ "دیوان"
شعر ، شامل قصائد مقطعات ، غزلیات ،
رباعیات و چند مثنوی ، که نسخهای از آن درهند به چاپ رسید
#آیان_کتاب
#ayanketab
بدیع الزمان عبدالواسع بن عبدالجامع جبلی غرجستانی از شاعران و
فرهنگیان مشهور پارسیگوی است که در قرن ششم هجری میزیست. وی در غرجستان که
ولایتی در افغانستان و در شرق هرات است چشم به جهان گشود. عبدالواسع جبلی غرجستانی
در حوزههای دینی تربیت یافت و بر علوم تفسیر، فقه، کلام و حدیث و نیز شعر فارسی و
عربی تسلط داشت. جبلی از پیشروان تغییر سبک خراسانی به عراقی بوده است. وی در سال ۵۵۵ هجری قمری درگذشت.
#آیان_کتاب
#ayanketab
کتاب شعر دیوان عثمان مختاری از متن های ارزنده و بسیار مهم زبان فارسی است. اهمیت این دیوان
هم از جهت اشعار استادانه ی آن و احتوای بر لغات کهنه است، هم از جهت تاریخی نیز
دارای فواید بسیار است و چون عثمان مختاری قصاید خود را در مدح سلاطین و بزرگان
عهد خویش سروده است، نکاتی گران بها درباره ی سرگذشت و احوال رجال و وضع اجتماعی
آن زمان از خود به یادگار گذاشته است. مثنوی شهریارنامه ی او یکی از منظومه های
پربهای داستانی ایران قدیم است و از این نظر شایان کمال توجه است. دیوان عثمان با
تطبیق نسخه های مختلف کهن تهیه شده است و این مجلد شامل: قصاید، ترکیبات، غزلیات،
قطعات، رباعیات و مثنویات است. فهرست مطالب: مقدمه قصاید ترکیبات غزلیات قطعات
رباعیات مثنویات مثنوی شهریارنامه فهرست ها صواب نامه و مستدرکات.
#آیان_کتاب
#ayanketab
ابوالقاسم حسن بن احمدعنصری حدود 350 تا 431 هـ.ق است
،.سرایندة قرن چهارم و پنجم هجری قمری، ملک الشعرای دربار سلطان محمود غزنوی است.
صاحب مجمع الفصحاء دیوان او را مشتمل بر سی هزار بیت می داند. دکتر محمّددبیر
سیاقی با استفاده از کتاب مجمع القصاید تقی الدین محمدالحسینی- که جُنگی است از
شعر شعرای مشهور قرن چهارم و پنجم مورّخ 1067 و 1068 هـ.ق- و ابیات پراکنده ای که
از کتب ادب و تاریخ و تذکره وفرهنگ به آن اضافه کرده ، دیوانی مشتمل بر 3285 بیت فراهم
کرده است . قسمت اعظم این دیوان را قصایدعنصری تشکیل می دهد ( 70 قصیده مشتمل بر
2915 بیت ) . وی شاعری مدیحه سرا است و تمامی قصایدش مدح سلاطین و وزرا و بزرگان
دربار غزنوی است. قسمت اعظم مدایح او متعلق به سلطان محمود غزنوی ( 40 قصیده )
وبرادرکوچکترش امیرابوالمظفر نصربن ناصرالدین سبکتگین سپهسالار خراسان ( 21 قصیده)
است. همچنین 57 رباعی و 265 بیت از قطعات و قصاید پراکنده، و 180 بیتِ پراکنده از
مثنویهای وامق وعذرا و خنگبت و سرخبت- که منصوب بهعنصری است- در بحرمتقارب نیز
از وی باقیماندهاست.
#آیان_کتاب
#ayanketab
فریدالدین ابو حامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار نیشابوری، یکی از شعرا و عارفان
نام آور ایران در اواخر قرن ششم و اویل قرن هفتم هجری قمری است. بنا بر آنچه که
تاریخ نویسان گفته اند بعضی از آنها سال ولادت او را ۵۱۳ و بعضی سال ولادتش را ۵۳۷ هجری.ق، می دانند.
او
در قریه کدکن یا شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر نیشابور بوده به دنیا آمد. از
دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست جز اینکه پدرش در شهر شادیاخ به شغل عطاری که
همان دارو فروشی بود مشغول بوده که بسیار هم در این کار ماهر بود و بعد از وفات
پدر، فریدالدین کار پدر را ادامه می دهد و به شغل عطاری مشغول می شود.