دیوان دقیقی

#آیان_کتاب

#ayanketab

خرید کتاب

زندگینامه ابومنصور دقیقی

ابومنصور محمد بن احمد طوسی شناخته شده به دقیقی (وفات میان سالهای ۳۶۷-۳۶۹
(هجری)) شاعر بزرگ دری زبان بود. زادگاه وی بنا به روایات گوناگون، توس،
بلخ، سمرقند و بخارا ذکر شده است.
دقیقی در جوانی به دلیل  خوی بد یا ضعف اخلاقی  کشته شد. فردوسی در این مورد این چنین میسراید:

جـوانیش را، خـوی بـد یـار بـود
ابـا بـد، همیشه بـه پیکـار بـود
بـرو تـاختن کـرد، نـاگاه مـرگ
به سر بـر نهادش، یکی تیره تـرگ
بـدان خـوی بد، جان شیرین بداد
نبود از جهـان، دلش یک روز شاد
یکایـک از او، بخت بـرگشته شد
به دست یکـی بنده بر، کشته شد

شاعران
دورانهای پس از او دقیقی را ستوده اند و در سخنگویی از او پیروی  نموده اند.
برای نمونه در سده پنجم هجری قطران تبریزی شاعر نامی پرسشهایی از دیوان
دقیقی را از ناصر خسرو پرسیده است.

درباره شیوایی سخن و استادی دقیقی فردوسی میگوید:

جوانی بیامد گشادهزبان
سخن گفتن خوب و طبع روان
به مدح افسر تاجداران بُدی
ستایندهٔ شهریاران بُدی

و خود دقیقی هم چنین میگوید:

مدیح تا به بر من رسید عریان بود
ز فرّ و زینت من یافت طیلسان و ازار

امروزه
از شعر دقیقی به جز هزار بیتی که در شاهنامه گنجانده شده تنها نزدیک به
سیصد بیت قطعه،قصیده،غزل و شعرهای پراکنده ازو به یادگار مانده است.

شاهنامه فردوسی، تاریخ بیهقی،شرح قصیده ابوالهیثم، چهار مقاله نظامی عروضی،                                                                                                                                                                                   حدائق السحر رشیدوطواط ،ترجمان البلاغه،لباب الالباب عوفی،مونس الاحرار محمدجاجرمی و...

کتاب هایی اند که از دقیقی وشعرهایش یاد کرده اند